In de leveringsruimte van de Citroëngarage worden tal van designvoorwerpen in rood en wit getoond uit de collectie van het Centre Pompidou en het Brusselse designmuseum ADAM. De kleuren rood en wit verwijzen naar de oorspronkelijke inrichting van deze voormalige showroom, geïnspireerd op de kleuren van het Citroënlogo.

In de jaren zestig zijn rood en wit de cultkleuren van objecten in plastic en ander synthetisch materiaal. Midden in deze technische revolutie staan die kleuren voor een hedonistische moderniteit. De golvende en vloeiende vormen luiden dan een nieuwe verhouding in van het lichaam tot de ruimte (Olivier Mourgue, Günter Beltzig). De eerste plastic stoelen, spuitgegoten in één enkel stuk, van Joe Colombo en vervolgens van Verner Panton, brengen een ingrijpende verandering van de huiselijke ruimte teweeg. 

Designers eigenen zich het rood en wit toe om lichte, multifunctionele, stapelbare objecten te ontwerpen (Joe Colombo, Marco Zanuso en Richard Sapper, Anna Castelli-Ferrieri, Pier Giacomo Castiglioni en Achille Castiglioni, Gae Aulenti, Paolo Felli en Pierluigi Spadolini). In de jaren zestig wordt wit tevens geassocieerd met het minimalisme en de Zero-beweging, waarbij wordt teruggegrepen naar een ‘antidesign’, om de functionaliteit onderuit te halen.