Met haar performances, sculpturen, tekeningen en installaties, reikt de Franse kunstenares Béatrice Balcou (1976) vernieuwende zintuiglijke en emotionele tentoonstellingsrituelen aan die vragen om een verstilde aandacht voor kunst.

Balcou kopieert andermans kunstwerken en neemt als het ware de rol van ‘art handler’ en ‘art registrar’ op zich. Zo daagt ze onze relatie met kunst en de manier waarop kunst geproduceerd wordt op een radicale manier uit. Voor Balcou is het kunstwerk geen kortstondig beeld om snel te worden geïdentificeerd of geconsumeerd. Wat voor haar essentieel is, is de manier waarop we naar de dingen kijken, de tijd die we ervoor nemen en wat we uit het proces van het kijken leren.

In haar tentoonstelling in M brengt Balcou verschillende reeksen werken samen: een reeks bestaande placebo- en assistant-sculpturen, filmceremonies, tekeningen en werken die in de ruimte geactiveerd zullen worden. Die ruimtelijke en tijdelijke installaties nodigen ons uit om actief met de kunstwerken om te gaan, ze te begrijpen, eraan gehecht te raken, de tijd te nemen om écht te kijken, om toeschouwer te worden.