Julien Creuzet nodigt ons uit om mee te stappen in een meanderend verhaal waarin klanken - net zoals de fragmenten uit deze openingszin - heen en weer galmen in de vorm van liederen, poëzie, performance, videowerk en installatie. Een bijna hypnotiserende en sensuele stroom van woorden en beelden komt tot leven in de ruimte en vindt zijn wortels in het land van herkomst van de kunstenaar: het eiland Martinique.

Creuzets oeuvre refereert aan de literaire, culturele en geografische eigenheid van Martinique en in het bijzonder aan de eveneens op het Antilliaanse eiland geboren schrijver en dichter Édouard Glissant. Volgens Glissant is de Caraïbische (culturele) identiteit ondanks de Franse dominantie noch louter Frans, noch Afrikaans, maar Creools, een mengvorm van verschillende taalinvloeden. In zijn schrijven speelt en werkt hij begrippen als creolisering en decentralisering uit tegenover globalisering en universaliteit. Ook Creuzet opereert vanuit een discours dat antikoloniaal is en zet assemblage, collage en culturele appropriatie in om exotisme om te buigen naar een nieuw begrip. 

Organische groei en het Caraïbische ‘ritme’ liggen aan de basis van de centrale installatie in de koepelruimte van KIOSK: de basis van de structuur ontstond in 2018 in samenwerking met Les Ateliers de Rennes, maar krijgt hier nieuwe uitlopers. Het werk gedraagt zich als een complex mangrove-ecosysteem zoals Martinique deze herbergt, namelijk een ver verspreid boven- of ondergronds stelsel van horizontale wortels. De met lappen stof en beeldschermen beklede structuur en de in het videowerk Lova Lova, Safari Go figurerende man en vrouw haken hier thematisch op in. De verschillende klankbanden en texturen, protagonisten en identiteiten zoeken elkaar op, botsen en verstoren elkaar. Net zoals de luchtwortels van een mangrove gaan ze op in een vertakt, ademend en levend landschap.

De tentoonstelling vormt één grote visuele en akoestische collage van elkaar aanvullende persoonlijke en collectieve herinneringen, een mix van organische, synthetische en technologische materialen, Frans en Creools, hoge en lage cultuur, met soms een politieke ondertoon. Creuzet verbeeldt de ontmoeting met de Ander, door Glissant omschreven met de voor deze pluriforme installatie toepasselijke woorden: “Rizomatisch denken vormt het principe achter wat ik de Poëtica van de Relatie noem, waarin elke identiteit zich verder uitbreidt door een relatie aan te gaan met de Ander.”