Xavier Le Roy bevraagt in zijn creaties de spectaculaire vorm en de instellingen die haar dragen, de choreografische performance en diens actoren, alsook de plaats van het publiek in dit alles. In 2007 creëerde hij Le Sacre du Printemps, zwaar onder de indruk van de lichaamstaal van de dirigent Sir Simon Rattle tijdens de uitvoering van het werk van Stravinsky.

In deze performance, neemt hij de lichaamstaal van dirigenten over, alleen tegenover het publiek dat zich, dankzij een vernuftige geluidsinstallatie, in de rol bevindt van de muzikanten van het orkest. Xavier Le Roy doet zo een dans ontluiken, muzikaal in de letterlijke zin van het woord, die de lichaamstaal van de dirigent overneemt. Er zijn “in het luisteren, zo stelt de choreograaf, evenveel lichamen als er rollen en perspectieven zijn”.

Wie speelt dus muziek tijdens het concert: de componist, de dirigent, de muzikanten, of elk van ons in het publiek?