Opgesloten in een grote proefbuis, geeft een individu zich over aan een experiment waarvan hij zowel het proefkonijn als de onderzoeker lijkt te zijn. Hij vuurt woorden af die spontaan in hem opkomen en probeert te achterhalen waar ze vandaan komen. Tegelijkertijd loopt hij ter plaatse als om zijn hele fysiologische systeem te activeren waarvan vele gegevens op een scherm achter hem verschijnen. Zijn innerlijke kosmos wordt onthuld en neemt de vorm aan van een stortvloed aan onthutsende beelden waarbij wetenschap en verbeelding met elkaar versmelten vanuit een sterke lichamelijkheid.

In het veelzijdige oeuvre van schilder, beeldhouwer en performer Olivier de Sagazan is een belangrijke rol weggelegd voor het fenomeen van de metamorfose en voor onwaarschijnlijke figuren die met geweld uit de normaliteit van onze uiterlijke schijn worden onttrokken.

21.08.2023 20:30
22.08.2023 19:00
https://www.brigittines.be/nl/seizoen-2021-22/entree-52394

"Bouffées" - Leïla Ka

Vijf vrouwen op een rij drogen hun betraande wangen af. Zijn ze diepbedroefd of verlamd door een ongeneeslijke loomheid?

In elk geval is het niet hun stijl om zich zo te laten gaan! Bewegingen versmelten, de adem zwelt aan. Er ontvouwt zich een beheerste en nauwgezette compositie die geleidelijk versnelt, met een vibrerende energie. Het leven komt weer op gang: in tien minuten drukt Leïla Ka met een metafoor uit dat kunst de mens kan redden wanneer die zich eraan overgeeft.

28—30.08.2023 20:30
https://www.brigittines.be/nl/seizoen-2021-22/bouffees

"Welcome" - Joachim Maudet

Drie roerloze en onbewogen silhouetten observeren ons en geven commentaar bij wat ze geacht worden te zien. Maar hun lippen bewegen niet en hun lichamen treden langzaam in verbinding met elkaar. Dit creëert een erg reëel gevoel van aanwezigheid terwijl het buikspreken ons naar de keel grijpt.

"Hasard" - Pierre Rigal

"Kernel" - Pierre Pont­vianne / Com­pag­nie Parc

Op een witte tapijtstrook die de heide moet voorstellen, rijgen drie dansers coïncidenties, echo’s en sprongen aaneen tot een beweging waar een opmerkelijke muzikaliteit van uitgaat.

In een onafgebroken stroom van bewegingen, reiken ze een arm of het bovenlichaam naar de ander, vullen ze de vrije ruimte tussen hen in en raken die aan alsof ze een schouder of het gezicht zouden aanraken. Al even terughoudend als bezield, een millimeterspel van vasthouden en loslaten.

De ruimte rond hen trilt, de compositie van de beweging is inventief, geluidloos en spectaculair. Waarover heeft Pierre Pontvianne het hier? Over de ander en over zichzelf natuurlijk, maar over nog veel meer, namelijk ons verlangen en onze eenzaamheid.