Na Romances inciertos, un autre Orlando met Nino Laisné creëert François Chaignaud twee werken op basis van het vocale repertoire uit de Middeleeuwen, waaronder Soufflette met het Noors nationaal gezelschap Carte Blanche.

Eerst zijn er enkel stillevens, levenloze doeken van vlees op een gitzwart canvas. Er borrelt het geluid op van etherische stemmen, gezang van onbekende oorsprong, noch treurlied, noch gebed. Een primitieve stam doemt op en stampend met hun voeten in een ritmisch ritueel beginnen ze Bob Marley te zingen in de stijl van de sacrale polyfonische muziek uit de 12e – 13e eeuw. Cirkelvormige processies en slepende slows, vrije dans en duivelse sarabandes, het orkest cum koor cum ballet schudt zijn zware lompen af en keert terug naar de halfnaakte onschuld van hybride wezens, waar mannelijk en vrouwelijk samensmelten, zoals in het dieren-, planten-, en minerale rijk.

Een lofzang op het verlangen, de schoonheid van het lichaam, van de mens en van de natuur, orkestreert Soufflette met de traagheid, vloeiendheid en het meesterschap eigen aan de rites van het Verre Oosten, een finale met boeketten van vlees in volle bloei.